سخنران‌ها و هنرمندان

به دلیل تجربیات شخصی‌اش به عنوان یک دختر بلوچ در قومی به حاشیه رانده شده، الهه اجباری فعالیت‌ها خود را در سن ۱۸ سالگی آغاز کرده است. با وجود علاقه به ادامه تحصیل، او را به ازدواج زودهنگام مجبور کردند. او نامه‌های سرگشاده‌ای به مقامات درباره ازدواج کودکان نوشته است و با دیگر مدافعان حقوق زنان در زادگاهش زابل کار کرده است. علیرغم سابقه دستگیری، ارعاب و تهدید، که ناشی از فعالیت‌ او به عنوان یک زن بلوچ بود، و علیرغم مخالفت‌های خانوادگی، جامعه مردسالار و چالش‌های دولت، او همچنان به حمایت خود ادامه می‌دهد.

علاوه بر این، الهه از طریق کسب و کار ادویه‌های بلوچ بر توانمندسازی زنان و برابری جنسیتی تمرکز دارد و فرهنگ کار زنان و استقلال اجتماعی را برجسته می‌کند.

الهه دارای مدرک لیسانس روانشناسی از دانشگاه تهران است و اکنون در دانشگاه مدیپل ترکیه دانشجوی بینایی‌سنجی است.

«سال‌ها با خودم در جدال بودم که چگونه بین دو جهتِ فعالیت به ظاهر متفاوت، یکی در دنیای هنر و دیگری کنشگری، کدام را انتخاب کنم. تا زمانی که متوجه شدم می‌توان راه جدیدی را تعریف کرد و از طریق تلفیق هنر و‌ کنشگری تاثیرگذارتر باشم.»

دینا اسنا، بنیان‌گذار سازمان غیرانتفاعی آیوین در شمال کالیفرنیا و یکی از بیست و چند نهاد مستقل در اقدام  مشترک، در سال ۸۶ میلادی از طریق بورسیه از سفارت آلمان به آن کشور مهاجرت کرد. او  تحصیلات خود را در رشته کامپیوتر در آلمان به پایان رساند و در همین زمینه فعالیت کرد. پس از مهاجرت  به ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۵ و پس از گذشتن از طوفان‌هایی چون طلاق، مهاجرت، سرپرستی خانوار، ادامه تحصیل، کسب درآمد، و همچنین درگیری با بیماری فلج اطفال که از دوران کودکی درگیر آن بود، تصمیم به تاسیس نهادی غیرانتفاعی در سال ۲۰۱۵ گرفت. این سازمان با هدف توان‌افزایی زنان از طریق هنر، آیینه‌ای از زندگی شخصی این هنرمند خودآموز است، هنری که همواره امن‌ترین ماوای احساسی و اجتماعیش بوده است. 

آخرین پروژه این گروه «چهل تیکه‌های زن، زندگی آزادی» نام دارد که در این کنفرانس به نمایش گذاشته شده است. این پروژه از نظر محتوا و مضمون در راستای جنبش انقلابی «زن زندگی آزادی» بسیار موفق بوده است و توانسته با شرکت در نمایشگاه‌های متعدد نقش کوچکی در انتقال پیام این جنبش ایفا کند. دینا اعتقاد دارد که دو فعالیت اخیر او، یعنی برگزاری دوره‌های مجازی سوزن‌دوزی خلاق و مهارت‌های زندگی برای دختران سوزن‌دوز در استان بلوچستان و همکاری با گروه اقدام مشترک در کنار زنان مبارز، مدبر و دغدغه‌مند ایرانی که سابقه فعالیت‌های برخی از آنان به بلندای تاریخ استبداد و مردسالاری در ایران است، از جمله  لحظات ارزشمند زندگی او به شمار می‌آید.

فریدا آفاری، کنشگر فمینیست و نویسنده کتاب رویکردی نوین به فمینیسم سوسیالیستی است. تحصیلات او شامل  مدرک کارشناسی ارشد در رشته فلسفه از دانشگاه لویولا در شیکاگو  و مدرک کارشناسی ارشد در رشته کتابداری و علوم اطلاعات از دانشگاه دومینیکن در ایلینویز می‌شود. او همزمان با کار کتابداری، فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی و تهیه وبلاگی به زبان انگلیسی در مورد مبارزات ایرانیان ترقی‌خواه، در ترجمه چندین کتاب از جمله فلسفه و انقلاب: از هگل تا سارتر  به قلم رایا دونایفسکایا نیز همکاری کرده است. 

هایده روش متولد کرمانشاه، فارغ‌التحصیل رشته جامعه‌شناسی از دانشگاه تهران، دارای مدرک فوق لیسانس ارشد در برنامه‌ریزی اجتماعی از دانشگاه شمال لندن و فوق‌لیسانس آموزش و پرورش از دانشگاه متروپولیتن انگلستان است. در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی- اقتصادی در تهران در سمت‌های مختلف کار کرده، در انگلستان سالها در مدارس انگلیسی و هم‌چنین مدارس آموزش زبان فارسی تدریس کرده است. 

هایده در سازماندهی و برگزاری کنفرانس‌های زنان، برنامه‌های اجتماعی- فرهنگی و مربوط به مسائل زندانیان سیاسی و حقوق بشر مشارکت داشته است. 

هم چنین به عنوان فعال اجتماعی-سیاسی در دفاع از حقوق بشر و حقوق شهروندی با نهادهای دمکراتیک و مترقی همکاری دارد. در بخش خبر و برنامه چشم‌انداز تلویزیون ایران اینترنشنال، آرین تی وی و برنامه «رمز پیروزی» به عنوان مهمان شرکت می‌کند. در زمینه امور مربوط به کودکان کار، آموزش و یادگیری، زنان( طلاق- کارگران)، دستگیری و زندان و مسائل اجتماعی مصاحبه‌ها و مقالاتی درسایت‌های رادیو زمانه، ایران اینترنشنال، شورای مدیریت گذار و ایران آکادمیا منتشر کرده است.

شراره شاهرخی پژوهشگر و دانشجوی دکترا در رشته فلسفه، در دانشگاه ایسلند، سالهاست که در امریکا زندگی می‌کند. او که فوق‌لیسانس خود را در فلسفه از دانشگاه ایالتی سن‌حوزه کالیفرنیا گرفته است، از سال ۲۰۰۶ تا به امروز به تدریس فلسفه در کالج‌های شمال کالیفرنیا مشغول بوده و هست. او تز فوق‌لیسانس خود را در مورد برداشت‌های فمینیستی از فلسفه نیچه نوشته است. اما از سال ۲۰۱۷ تا کنون، برای نوشتن پایان‌نامه دکترا، تحقیق و مطالعه خود را به طور مشخص به روی نظریه‌های تئوریک و دیدگاه‌های فلسفی فمینیست‌های ایرانی متمرکز کرده است.

حمیده صابری دانشجوی دکتری در رشته تاریخ جهانی امپراتوری‌ها در دانشگاه تورینو است. وی تحصیلات خود را در ایران در یک دوره هشت ساله کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی آغاز کرده است. او مدرک دوم کارشناسی ارشد خود را در رشته فرهنگ جهانی تاریخ و مطالعات شرقی از دانشگاه بولونیا (ایتالیا) گرفته است و تز پایان‌نامه‌اش با راهنمایی پروفسور Paola Rudan بر شرایط زنان در ایران مترکز بوده است. علاقه‌ای مطالعاتی او جنسیت، زنان فمینیسم، و زنان و سیاست با تمرکز در ایران است. موضوع پژوهش دکتری حمیده بررسی شرایط زنان ایرانی در دوران جدید است.

دکتر شهلا طالبی متولد و بزرگ شده ایران است. تجربه زیستی وی دردوران انقلاب ۵۷، جنگ ایران و عراق، و سرکوب سیاسی در ایران چه پیش و چه  پس از انقلاب نقش پررنگی هم در زندگی شخصی و هم در تحقیق و رویکرد آکادمیک‌اش داشته است. حساسیت به بی‌عدالتی  به هر گونه و در هر کجا که باشد از برجسته‌ترین انگیزه‌ها برای انتخاب‌هایش در مراحل مختلف زندگی می‌باشد.  پس از آمدنش  به آمریکا در سال ۱۹۹۴ انتخاب رشته دانشگاهی‌ش، مردم‌شناسی، هم از این حساسیت نشأت گرفت. پس از دریافت لیسانس مردم‌شناسی از دانشگاه برکلی، وی فوق‌لیسانس و دکترایش را نیز در همین رشته از دانشگاه کلمبیا گرفت و در حال حاضر استاد دانشگاه ایالتی آریزونا است. تجربیات وی از برهه‌های مهم تاریخی، تاثیر اساسی‌ای روی کار تحقیقی و نوشتاری‌اش داشته است. نوشته‌های وی پیرامون مقولاتی از قبیل انقلاب، مبارزه و مقاومت، خشونت، زندان، شکنجه، زبان در مفهوم وسیع آن، با توجه ویژه به زنان می‌چرخند. دکتر طالبی نویسنده کتاب ارواح انقلاب: خاطرات سر باز کرده زندان در ایران است که جوایزی هم دریافت کرده است. مقالات وی در نشریات آکادمیک و همچنین به عنوان فصلهایی در کتابهای مختلف منتشر شده‌اند. از نوشته‌های اخیر وی مطلبی است که با تکیه بر تجارب زیستی سه زن زندانی زمان شاه و دهه شصت در ایران به موضوع خشونت جنسی و چرایی تاثیرات عمیق آن می‌پردازد. این مطلب به عنوان فصلی از کتابی در مورد زنان و خشونت در همین ماه اخیر منتشر شد.  انقلاب زن، زندگی، آزادی از مهمترین موضوع‌های کارهای اخیر شهلاست که در موردش در کنفرانس‌های مختلف  آکادمیک و غیرآکادمیک مقالاتی ارایه کرده است و در حال تدوین حول این موارد، هم به صورت فردی و هم گروهی است.

رضوانه محمدی، فعال مدافع حقوق افراد +LGBTQ و حقوق بشر ساکن بلژیک، فعالیت‌های خود را از دوران تحصیل در دانشگاه آغاز کرده و نهایتا در سال ۱۳۹۷ از سوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی دستگیر و پس از نزدیک به دو ماه بازداشت در بازداشتگاه این نهاد و بند زنان زندان اوین به پنج سال حبس محکوم شد. 

این محکومیت به ویژه به دلیل آن که دادگاه به فعالیت‌های خانم محمدی برای دفاع از حقوق افراد +LGBTQ به عنوان مصداق مجرمیت او استناد کرده بود، در نوع خود بی‌سابقه بوده و در آن زمان توجه بسیاری به خود جلب کرد. وی از این رو مجبور به خروج از کشور شده و از آن زمان تاکنون فعالیت‌های خود را به صورت آزادانه و در ابعاد گسترده‌تری در زمینه دفاع و اطلاع‌رسانی در زمینه نقض حقوق بشر در ایران ادامه می‌دهد. 

دکتر عشا مومنی مدرک دکترای خود را در رشته مطالعات جنسیت از دانشگاه کالیفرنیا، لس‌‌آنجلس (UCLA) دریافت کرده است و در حال حاضر در همين دانشگاه تدریس می‌کند علاوه بر آن او دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته ارتباطات است. حوزه‌ی تخصصی او شامل ایران مدرن و خاورمیانه، رسانه‌ها و فرهنگ عامه جنسیت و جنسیت‌گرایی می‌شود. عشا فعالیت مدنی خود را در سال ۲۰۰۶ با جنبش یک میلیون امضا آغاز کرد و از آن زمان به بعد در پروژه‌های مختلف مرتبط با جنسیت در خاورمیانه مشغول به فعالیت بوده است.

آیدا میرزایی متولد ایران و دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه ویسکانسین میلواکی در آمریکاست. آیدا سالیان بسیاری در دانشگاه‌های مختلف آمریکا از جمله دانشگاه ایالتی اوهایو تدریس کرده و مقالات متعددی در رابطه با اقتصاد آمریکا و ایران در ژورنالهای مختلف اقتصادی منتشر کرده است. او همچنین اضافه بر چندین کار تحقیقی در مورد تفاوت زنان و مردان در واکنش به تورم و استرس ناشی از بدهی در آمریکا، تحقیقاتی هم در مورد مشارکت زنان در بازار کار خاورمیانه دارد. 

شیرین‌دخت نورمنش نویسنده و نقاش است و مترجم ادبی. دو مجموعه‌ی داستان کوتاه دارد: دُمل و سترون، و یک دفتر شعر به انگلیسی Chalice of My Imagination. او دبیر ایرانی  The Third Script بوده که مجموعه ‌‌داستان‌های کوتاه از نویسنده‌های ایرانی، تازمانی، و انگلیسی است و در استرالیا چاپ شده. وی بنیان‌گزار برنامه بزرگداشت میراث خاورمیانه در کالج سن‌حوزه می‌باشد و اکنون در یک سازمان غیرانتفاعی با نوجوانان و جوانان پناهنده کار می‌کند.

آیدا نیکو پژوهشگر اجتماعی و دانشجوی دکترا در دانشگاه نیویورک است. موضوع تحقیق او فرآیند ارزان‌سازی نیروی کار در ایران و سازماندهی کارگری در دهه‌های گذشته است. 

مینو همتی با عروج حاکمیت اسلامی و تصویب قوانین زن‌ستیز مذهبی، فعالیتهای آگاه‌گرایانه خود را در بین زنان زحمتکش از استانهای مرکزی و شمالی تا کردستان ادامه داد. پس از گسترش موج سرکوبها به ادامه فعالیت در خارج از کشور روی آورد. مینو همتی از موسسین سازمان رهائی زن می‌باشد. از سال ۲۰۰۴ با تهیه و اجرای برنامه تلویزیونی رهائی زن از کانال یک، فعالیتهای خود را گسترش بخشید و تا امروز در این سنگر در دفاع از حقوق زنان و کودکان مبارزه را ادامه می‌دهد. در حال حاضر علاوه بر تلویزیون مسئولیت دبیری سازمان و سردبیری ماهنامه رهائی زن را نیز عهده‌دار است و برای تحقق آزادی و برابری تلاش می‌کند.

شهلا سپهر بی‌بی از سال ۱۹۹۶ یک عکاس ساکن لس‌آنجلس بوده است. کارهای او بر اساس سابقه او به عنوان یک گرافیست و از نظر احساسی با انگیزه‌های اجتماعی-فرهنگی و حساسیت‌های زیست محیطی او است. برای او، عکاسی راهی برای دیدن است. از این منظر، هر فرد و هر نوع مجموعه‌ای از رازها و تناقضاتی است که همیشه با چشم غیرمسلح آشکار نمی‌شود. تا جایی که عکاس لنز را قادر می‌سازد تا حتی ذره‌ای از این پیچیدگی را به تصویر بکشد، او به تصاویر صدا می‌دهد که به طور آشکار برای بیننده صحبت می‌کند.

آثار شهلا در سراسر آمریکا، کانادا و اروپا به نمایش گذاشته شده است.

کیانا حمزه‌ای خواننده نسل جوان ایرانی-آمریکایی زاده شده در کالیفرنیا است. وی دارای دو لیسانس در رشته‌های تئاتر و آواز از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در فولرتون است. کیانا خواننده حرفه‌ای اپرا است و همچنین به تدریس صدا و پیانو مشغول است. وی در نمایش‌های متعددی نقش‌های اصلی را داشته و آخرین ترانه‌اش «چشم سفید» تبلور عشق و علاقه‌اش به فرهنگ و موسیقی ایرانی است. «چشم سفید» فینالیست مسابقه ترانه نویسی جان لنان شده است.

پریسا دانشور نوازنده، مدرس در حوزه‌ی کودکان و موسیقی درمانی حرفه‌ای از کالیفرنیای جنوبی است. پریسا از خانواده‌ای اهل موسیقی بوده و در طول زندگی‌اش در ایران در موسیقی کلاسیک ایرانی (آموزش ردیف و دستگاه) از تأثیرگذارترین اساتید موسیقی این حوزه شناخته شده است که پس از مهاجرتش به امریکا این تجربه را با صدای خود به عنوان مربی برای دانش‌آموزان از هر گروه سنی ترکیب کرده است. پریسا که نوازنده ماهر نی و پیانو است در کنار تدریس موسیقی به عنوان موسیقی‌درمانگر نیز برای رشد و بهبود سلامت عاطفی، جسمی، شناختی و اجتماعی افراد مشغول فعالیت است.

پگاه سمائی هنرمندی ایرانی-آمریکایی است که در تهران، ایران به دنیا آمده و بزرگ شده است. هنر پگاه از آثار زندگی گذشته‌اش تأثیر می‌پذیرد. او از هنر به عنوان یک ابزار استفاده می‌کند تا تجاربی که او و دیگر زنان در یک فرهنگ تحت تسلط دولت‌ها و خانواده‌های پدرسالاری را تجربه کرده‌اند، مقابله کند. او مدرک کارشناسی هنر (BFA) و کارشناسی ارشد هنر (MFA) خود را با افتخار از دانشگاه معتبر «دانشگاه هنر و طراحی لاگونا» در لاگونا بیچ، کالیفرنیا دریافت کرد.

صحرا شیرازی رقصنده نسل جوان در تهران متولد شده و در ۱۷ سالگی با خانواده به آمریکا مهاجرت کرده است. وی در رشته روانشناسی تحصیل کرده و در صدد گرفتن مدرک پرورش کودک برای باز کردن مدرسه  ایرانی- آمریکایی برای دوره آمادگی است. صحرا در ایران شناگر بود و مشغول پاتیناژ به طور حرفه‌ای. رقص را هم از ایران از معلمینی چون هایده کیشی‌پور آموخته که قبل از انقلاب رقصنده بودند. صحرا فمینیست است و رقص ایرانی برایش نه تنها برجسته کردن فرهنگ بلکه بیان آزادی است.

هنر ژنیک کوک به آسانی دسته‌بندی نمی‌شود و به جای پایبندی به یک سبک اکسپرسیونیسم آبستره خاص، از جریان‌های هنری مختلفی مانند سوررئالیسم، فوویسم و اکسپرسیونیسم الهام می‌گیرد. در حالی که کارهای او ممکن است رگه‌های از نقاشی کنشی آمریکایی نیمه قرن ۲۰ را داشته باشند، آثار کوک تنها احیای این سبک نیستند بلکه ترکیبی منحصر به فرد از ویژگی‌های گوناگون هستند. هنر او، روی کاغذ، پارچه یا سرامیک، رنگ‌های زنده و خطوط پویای پرشوری را به اجرا می‌گذارد که از انرژی هنرمندانی چون پالاک و کلاین الهام می‌گیرد. اما ژنیک کوک از تقلید می‌پرهیزد و به جای آن، سرچشمه خلاقیت خود را در کسانی چون میرو، ماسون، مارک و دیگران می‌یابد و میراث ارمنی و ایرانی خود را به کار می‌گیرد که در خطوط خطاطی‌وار او آشکار است. با گستردگی بی‌پایان تأثیراتش، ژنیک کوک از محدود کردن دیدگاه هنری خود خودداری می‌کند و اجازه می‌دهد که در چندین جهت به طور همزمان تکامل یابد. نتیجه‌ی آن، مجموعه‌ای از آثاری است که دسته‌بندی آسان را بی‌اعتبار می‌سازد و چندگانه بودن و شور و عشق بی‌پایان او را به نمایش می‌گذارد.

مژن مظفری نقاش، مجسمه ساز و فیلم‌ساز ایرانی ساکن کالیفرنیاست. او ابتدا رشته روانشناسی را برگزید و پس از طی دوسال وارد دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد شد. جذبه هنر چنان شوری در او برانگیخت که روانشناسی را نیمه رها کرد و تمامی هم و غم خود را معطوف نقاشی نمود. در میانه تحصیل شرایط و قوانین ناعادلانه دادگاه‌های ایران جدایی میان او و فرزند دلبندش را رقم زد، دردی جانکاه که اکسپرسیون و بیانگری آثار او را شدت بخشید. 

از این رو پرداخت به نقش زنان و لایه‌های محدودکننده‌ای که در جوامع مختلف دنیا آنها را در بر می‌گیرد از عناصر مجموعه آثار اوست. به خصوص مشکلات و درگیری‌هایی که زنان ایرانی با آن روبرو هستند و او در نمایشگاه‌هایی نظیر ماه‌رویان در بند، بیداری و نارباغی و......با پرداختی مفهوم‌گرایانه به این مهم پرداخته است. در نمایشگاه‌های مژن بیننده با تلفیقی از نقاشی، مجسمه، چیدمان، نورپردازی، هنر اجرا، ویدئو آرت و..... روبرو می‌شود که گاه نتیجه نهایی با تاویل مخاطب همراه است.

پرتو نوری‌علا، شاعر، منتقد ادبی، عضو کانون نویسندگان ایران و در تبعید است. او پیش از انقلاب، برای مدتی در دانشکدۀ هنرهای زیبا، به طور نیمه وقت فلسفه درس داد. پس از اخراج از دانشگاه، به دعوت دکتر سیما کوبان و همکاری منیر رامین‌فر (بیضائی)، اولین انتشارات و کتاب‌فروشی زنان به نام دماوند را دائر کردند.

تمام آثار پرتو در هر دو رژیم گذشته و حال سانسور شده و به ویژه آثاری که به «زن» برمی‌گردد. او با آمدن به آمریکا توانست آثار گذشته و جدید خود را منتشر کند. پرتو در سال ۱۹۹۴ به عنوان بهترین منتقد سال برندۀ جایزۀ نقدی نشر باران در سوئد شد. تاکنون ۱۱ کتاب در زمینه‌های شعر، داستان، نمایشنامه، نقد ادبی و مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها با پرتو، از او منتشر شده است. پرتو در کنار خلاقیت‌های هنری، در زمینه مسائل زنان ایران، به ویژه مادران عزادار فعال بوده است.